Σήμερα είμαι νευριασμένη...

Νευριάζουν με οι πεζοι που περπατουν μέσα στο δρόμο ΔΙΠΛΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ!!!
Νευριάζουν με οι ποδηλάτες που ποδηλατούν μέσα στο δρόμο ΔΙΠΛΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟ!!!
Νευριάζουν με οι οδηγοί που νομίζουν ότι ο δρόμος εν δικός τους!!!

Νευριάζουν με τα αφεντικά που παρουσιάζουν την δουλειά των υπαλλήλων τους σαν δική τους και παίρνουν ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΠΑΙΝΟ.....Γκρρρρ....

Νευριάζουν με όσοι που για να εκτιμήσουν κάτι, πρέπει πρώτα να το χάσουν (ότι κι αν είναι αυτό)

Επίσης οι ζηλιάριδες, οι ξερόλες, οι αχάριστοι, οι ανέντιμοι, οι προκατειλημμένοι, οι υπερόπτες, οι δήθεν... (και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά)

Ουφ ξαλάφρωσα!!!!

The Carnival is over!!!

Ακόμα ένα Λεμεσιανό καρναβάλι έφτασε στο τέλος του, αφήνοντας πίσω του όμορφες αναμνήσεις, τρελλές φωτογραφίες, αλλά και εύλογες απορίες:

Πόσο ξενέρωτος μπορεί να είσαι να κυκλοφορείς σε club στη Λεμεσό Σάββατο των Καρναβαλιών φορώντας... τα καλά σου???

Πόσο clueless μπορείς να είσαι να λαμβάνεις μέρος στην καρναβαλίστικη παρέλαση της Κυριακής και να διασχίζεις με τα πόδια όοοοολη την Λεωφόρο Μακαρίου, φoρώντας...τα ψηλοτάκουνα σου???

Αντε κι από χρόνου!!!

Αν μπορούσα το χρόνο πίσω να γύριζα...

Αν μπορούσα τους δείκτες του χρόνου πίσω να γυρίσω και να ξαναζήσω μια μέρα από το παρελθόν, δε θα δυσκολευόμουν μέρα να διαλέξω...

14 Αυγούστου 2009

Εκείνη τη μέρα που καβαλήσαμε τον άνεμο και ανακαλύψαμε καινούργιους δρόμους. Που με φίλησες σε κρυφά μονοπάτια. Που με ταξίδεψες, που με πλάνεψες, που με κατάκτησες...και που το βράδυ, αποκαμωμένη από την κούραση της περιπέτειας, στην αγκαλιά σου αποκοιμήθηκα...

Τι κι αν η ιστορία μας μέλλον δεν είχε, το παρελθόν της ακόμα με στοιχειώνει...

The end of a love story...

There are a lot of ways in which a love story can end.

One of the cruelest is to realize that it was all in your head all along...

Αφιερωμένο...

"Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς, στα πιο μεγάλα ΘΕΛΩ κάνουν πίσω..."

Μου λείπει τόσο πολύ ο τρόπος που επικοινωνούσαμε με τα μάτια.

Μου λείπει αφάνταστα η ακατανίκητη έλξη...και οι αποδράσεις μας.

Το απροσδόκητο φιλί σου στο μάγουλο μου με κλόνισε ξαφνικά.

Οι παλιές αγάπες όμως πάνε στον Παράδεισο. Πρώτα Πεθαίνουν και μετά πάνε στον Παράδεισο!

Μόνο αυτό...

Σήμερα έχω να δηλώσω μόνο ένα πράγμα:

Η εκτίμηση στις μέρες μας είναι ανύπαρκτη!!!

Μόνο αυτό, τίποτα άλλο...

Ανείπωτα λόγια...

Αγαπητέ Κ.
Αν και μου χάρισες ποτάμια δάκρυα, σε ευχαριστώ που με έμαθες να είμαι ο εαυτός μου.

Αγαπητέ Λ.
Λυπάμαι γιατί γνωρίζω ότι κατάλαβες ότι έκανες μεγάλο λάθος, μα το κατάλαβες πολύ πολύ αργά..

Αγαπητέ Μ.
Θα είσαι πάντα η αδυναμία μου...έστω κι αν δεν το ξέρει κανείς!

Αγαπητέ Α.
Είσαι άραγε η 'ανταμοιβή' μου όπως λες;;;