Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Η εκδίκηση και εγώ

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Έτσι έχουν να πούν. Υποτίθεται ότι παίρνοντας την εκδίκηση σου νιώθεις υπέροχα. Είναι έτσι όμως;
Λίγες μέρες πριν, σε ένα πάρτυ, με είδε, μαζί με το νέο μου αμόρε, ο πρώην (αυτός που με παράτησε 5 μήνες πριν, λέγοντας μου ότι "κάτι λείπει"). Λογικά θα έπρεπε να νιώσω υπέροχα βλέποντας το χαμένο του βλέμμα. Άλλωστε στις φίλες μου αυτό είπα. Είπα πόσο τέλεια αισθάνθηκα που τον εκδικήθηκα έστω και τώρα, έστω και με αυτόν τον τρόπο. Καθόλου όμως δεν ένιωσα έτσι.
Η αλήθεια είναι ότι λυπήθηκα πραγματικά...Λυπήθηκα που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Γιατί μέσα μου - βαθυά μέσα μου - ίσως και να ήθελα να ήταν ο πρώην στο πλάι μου σε εκείνο το πάρτυ...Αλλά αυτό δεν θα το μάθει ποτέ κανείς!

4 σχόλια:

  1. ...same here!ligo diaforetiki katastasi vevea ala t feelings en paromia...k ego eniosa okie pu me ide me parea k edixna xalari k mes t treli xara ala pumesa m itan na spaso pu afta t xristougena en 8a ine me ekino pu na moirazome t xara mou!!!KALA XRISTOUGENA xxx:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. TinkerStell, είμαι ομοιοπαθής. Αν διαβάσεις το δικό μου πάθημα, θα δεις ότι υπάρχουν και χειρότερα. Χαχαχαχα! Ομως τη φράση "κάθε εμποδιο για καλό" την πιστεύω ακράδαντα. Αν ήταν εκείνος στο πάρτυ μαζί σου, μπορεί να μην ήσουν και τόσο ευχαριστημένη όσο νομίζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή